بسیار دیده و شنیده ایم کسانی که برای خدا از گناه چشم می پوشند، خداوند نیز درهای رحمت و حکمت خود را بر روی آنان می گشاید و پرده ها را برایشان کنار می زند و گاهی حتی برخی چون یوسف پیامبر(ع) را به مقاماتی چون حکومت و عزیزی مصر می رساند. 

شیخ رجبعلی خیاط می گوید: در ایام جوانی دختری رعنا و زیبا از بستگان دلباخته من شد و سرانجام در خانه ای خلوت مرا به دام انداخت؛ با خود گفتم: رجبعلی! خدا تو را امتحان کرده؛ بیا و یک بار تو خدا را امتحان کن و از این حرام آماده و لذت بخش؛ برای خدا، صرف نظر کن و سپس عرضه داشتم: «خدایا! من این گناه را برای تو ترک می کنم؛ تو هم مرا برای خودت تربیت کن.»

و همین گفته و پرهیز از گناه موجب بصیرت و بینایی او شد، چنانکه خودش گفته است: پس از آن روز، روزی از چهار راه مولوی و از مسیر خیابان سیروس به چهارراه گلوبندک رفتم و برگشتم؛ فقط یک چهره آدم دیدم!